Ahlat Ağacı
“Fıtri bir kusurumuz var; hepimiz mutlu olmak için dünyaya geldiğimizi sanıyoruz. Bu yanlışı düzeltmedikçe, dünya çelişkilerle dolu görünecektir. Çünkü büyük ya da küçük, her adımımızda, hayatın mutluluğa uygun tasarlanmadığını anlayacağız. İşte bu sebepten, bütün yaşlı yüzlerde aynı düş kırıklığını görürüz.” -Arthur Schopenhauer Yoğun muhteviyatının tüm bileşenleri tek bir temel insani eksenin, mutsuzluktan kurtulabilme, yazgıyı değiştirebilme, daha güzel bir hayata yelken açabilme çabasının etrafında üç saat dolaşarak, zarafetle tamamlıyor çemberini; finaliyle beraber son ilmek de bağlanıp düğümlendiğinde, içimize işlenen resme bakıyor ve Ceylan’ın başyapıtlarından birini görüyoruz. Yeni mezun bir diplomalı işsizdir Sinan. Gençliğini ya Doğu’da öğretmenlikle, ya da Çan’da, tahsiliyle alakasız bir iş bularak yakacağını söyler. Başka bir sahnede, Doğu’ya atanmanın bile zorlaştığından bahseder. Öte yandan, başka işe girebilmek, yaşamı onunla idame ettirebilmek de
